La Tarde Se Ha Puesto Triste



<Un pajarillo voló…

Llevándose en vuelo eterno…
Lo mas dulce, lo mas tierno que el campo me regalo.
Pero al marcharse dejo,
Como prenda de consuelo
Una pluma de señuelo que yo guardo con cariño
El pajarillo que niño recogí triste del suelo.

* La tarde se ha puesto triste
La lluvia tiene un olor
Que me recuerda el olvido de aquel amor *

Madre de quien aprendiste
Que al ver caerse un lucero.
Si pedimos en voz baja
Se nos realiza el anhelo

Cuantas luces promisorias, bajaron a tu pañuelo
Y en silencio les pediste, lo que jamás concedieron

La tarde se ha puesto triste…

* La tarde se ha puesto triste
La lluvia tiene un olor
Que me recuerda el olvido de aquel amor *

No pidas a las estrellas imagen para mi cuerpo
Ni el eco de mi tonada, nada pidas te lo ruego
Madre quiero que me busques allá donde los espejos
Se refugien a la sombra y en el hielo el silencio.

La tarde se ha puesto triste…

* La tarde se ha puesto triste
La lluvia tiene un olor
Que me recuerda el olvido de aquel amor *

Madre quiero que me busques allá donde los espejos
Se refugien a la sombra y en el hielo el silencio.
Madre baste mi presencia me hiciste hablar sobre el suelo
Ese gesto clandestino de tu amor sobre mi verso

La tarde se ha puesto triste…

* La tarde se ha puesto triste
La lluvia tiene un olor
Que me recuerda el olvido de aquel amor *

Un pajarillo voló…
Llevándose en vuelo eterno…
Lo mas dulce, lo mas tierno que el campo me regalo.
Pero al marcharse dejo,
Como prenda de consuelo
Una pluma de señuelo que yo guardo con cariño
El pajarillo que niño recogí triste del suelo.

La tarde se ha puesto triste…

* La tarde se ha puesto triste
La lluvia tiene un olor
Que me recuerda el olvido de aquel amor...>

Comentarii

Postări populare de pe acest blog

Răsfăț culinar la „Hanul din meri” ❤

Domnișoara Bubble și povestea ei total neobișnuită